Emoties begraven

Een blog over de bestemming van emoties als we ze niet de ruimte geven die ze verdienen

'Emotions buried alive, never die'. Het is een klein en handig boekje dat hier al een hele poos in huis op alle mogelijke plaatsen opduikt. Het is een opsomming van allerlei kwalen en ziektesymptomen, gevolgd door een oplijsting van mogelijke emoties die onderdrukt worden. Ik gebruik het regelmatig voor mezelf of voor coachees. En telkens weer sta ik versteld van de accuraatheid van de beschrijvingen.

The body knows things the mind will not admit

Bovenstaande zin doet me elke keer weer glimlachen. Ons lichaam en onze geest lijken wel een getrouwd koppel. Zo'n koppel waarbij één van de partners prefect aanvoelt hoe de andere partner zich écht voelt, maar die andere het niet wil toegeven. 'Waarom ben je boos?' ' Ik ben niet boos!'. Hilarisch en herkenbaar. Tot je er zelf in zit...

Zo is het dus ook met ons lichaam en ons brein.

Je lichaam weet gewoon dingen feitenlijk zoals ze gebeuren. Het kan letterlijk nergens anders zitten dan in het hier en nu. Het voelt in dit hier en nu de fysieke componenten van jouw ervaring. Het is dus druk bezig met ervaren.

Ons brein daarentegen maakt er een sport van om niet in het 'nu' te zitten. Het tracht altijd voorop te lopen of om achterom te kijken. Het is continu bezig met interpreteren, verbanden leggen, analyseren en oplossen. Het is druk bezig met ons veilig te houden.

Dus wanneer ons lichaam alle signalen van boosheid of verdriet doorgeeft aan het brein, gaat datzelfde brein alles in het werk stellen om dat niet toe te geven. Omdat het geleerd heeft dat boos zijn en verdrietig zijn niet passen bij geliefd zijn of veilig zijn.

Er is in dit huwelijk dikwijls maar 1 winnaar en dat is het brein (zeker hier bij ons in het Westen). We onderdrukken de signalen van het lichaam en geven ze niet de nodige ruimte om er te mogen zijn. Het is alsof we een strak opgeblazen ballon onder water proberen te houden. Dat lukt best voor even, maar wat als er nog ballonnen opduiken? En voor hoelang lukt dat?

De beweging afmaken

Alle prikkels die jouw lichaam je stuurt in een bepaalde situatie zijn een letterlijke vraag om in beweging te komen, om in het hier en nu de energetische balans te herstellen. De prikkels in jouw lichaam zijn namelijk signalen dat er energie aan het opbouwen is binnenin jouw (verhoogde hartslag, temperatuur loopt op, adem verkort,...). Aangezien ons lichaam continu op zoek is naar homeostase (het verkrijgen van evenwicht) is het dus belangrijk dat deze energie ook weer uitgedrukt kan worden. De indrukken op jouw binnenwereld zoeken naar een uitdrukking in de buitenwereld.

Het woord emotie vindt hier ook zijn echte betekenis. Emotie wil zeggen, energie in beweging. Een emotie is dus een extreem slim mechanisme van ons lichaam om tot homeostase te komen. Echt huilen, écht boos zijn, écht angst kunnen toelaten met alle bijhorende fysieke bewegingen (tranen, snikken, trillen, stampen, slaan, rennen, wild om je heen slaan, roepen,...) zijn dus geen uitingen van hysterisch gedrag. Het is een helend mechanisme van het lichaam om in balans te blijven. Het geldt trouwens niet alleen voor de 'negatieve' emoties, maar evenzeer voor het uitdrukken van intense liefde, vreugde en uitbundigheid.

Indien we de beweging niet afmaken zet de energie zich vast in ons zacht weefsel (vooral spieren en fascia maar daarover later meer). Het zit dus niet in je hoofd. Je emotie zit niet vast in je hoofd. Je hebt mogelijk wat beperkende gedachten over hoe je zou kunnen omgaan met je emotie, dat zit vast en zeker in je hoofd. Maar de emotie zit vast in je lichaam.

We begraven de emotie in ons lichaam zonder er écht afscheid van te nemen. We begraven de emotie zonder ze toegelaten te hebben eerst te leven. En dat is doodzonde (lame joke alert) omdat ze ons zoveel te geven heeft.

het is en - en

Deze post gaat niet over een complete overgave aan je energetische opruimwerk. Er is ook een levensnoodzakelijke chemische balans in je lichaam die je te monitoren hebt. Een disbalans in je mineralen en vitaminen kunnen je denken en voelen heel sterk beïnvloeden.

Mijn uitnodiging is vooral om - moest je het nog nooit gedaan hebben - eerste stappen te zetten in het fysieke opruimwerk. En te voelen welke bewegingen jouw lichaam wil afmaken.

Voor mezelf is dit jaren geleden de sleutel geweest naar het écht voelen van meer vrijheid in mijn lichaam en mijn leven. Ik wens het iedereen toe.