De Tolteken, de naam zegt je misschien niet direct iets en het doet er voor deze post ook niet vreselijk veel toe, maar het is misschien zinvol ze even voor te stellen.
Ik zou trouwens niet exact weten hoe, maar het lijkt belangrijk ze te vernoemen. Ze verschijnen in de sjamanistische wereld en ik wil me liever geen boze spirits op de kop halen die auteursrechten willen.
De Toltecs zijn mogelijk een verzamelnaam voor 'wijzen' uit verschillende Zuid Amerikaanse stammen die nog voor de opkomst van de Azteekse cultuur leefden. Van Facebook was toen nog net geen sprake.
De afgelopen decennia zijn ze steeds meer uit de mist van het verleden gekomen door schrijvers als Carlos Castaneda en Don Miguel Riuz. Je kan steeds bij hen te rade gaan als je er meer over te weten wil komen.
vast komen te zitten
Dat de Tolteken ook maar mensen waren, kunnen we afleiden uit het feit dat ze ook naar manieren zochten om de patronen van hun leven te doorbreken. Rondjes lopen in jezelf is dus van alle tijden. Het zou ons te ver leiden om de hele filosofie rond hun kijk op de realiteit en het menselijke bestaan uit de doeken te doen, maar in de basis gaat het over een concept dat we kennen.
In grote lijnen (en dit is een erg ruwe weergave van hun filosofie): Je kan alleen de realiteit beschouwen vanop het punt dat je staat. Als je tegen een bergflank staat en je kijkt in de vallei, is het onmogelijk om de andere kant van de berg te zien, tenzij je je observatiepunt verandert, tenzij je bereid bent om van plaats te veranderen.
Dat observatiepunt verschuiven is een hele kunst (Toltec wil trouwens 'artiest' zeggen). Het is namelijk best comfortabel op dat observatiepunt. Je kent de omgeving, je kent de passanten, je kent het klimaat bij wijze van spreken. Je hebt de boel onder controle en je weet waaraan je je kan verwachten. Waarom zou je er weg willen gaan?
when life smacks you in the face
Ik ken die plek van 'ik zit hier goed en heb alles onder controle' erg goed. Ik heb er al dikwijls gezeten. En dan kwam het leven tussenbeide... met een duidelijk andere mening.
Het leven is namelijk erg begaan met me leerde ik ondertussen. Het communiceert erg duidelijk met me. Ik ben gewoon niet altijd in staat om te luisteren, of ben niet altijd op de juiste plek (observatiepunt) om te horen wat het me te zeggen heeft.
Ik ervaarde dat het leven een modus operandi heeft om boodschappen door te geven:
eerst fluistert het tegen me via de stem van mijn intuïtie, dan belt het beleefd aan de voordeur via symbolen en verwijzingen (als ik niet reageerde op het fluisteren), dan bonst het nog iets harder op de voordeur door er niet-mis-te-verstane situaties tegenaan te gooien (als ik nog steeds niet in beweging ben gekomen) en uiteindelijk gooit het een fysiek onmiskenbare steen door het raam zodat ik door pijn de boodschap niet uit de weg kan gaan. Drastisch, maar wel duidelijk. Niet altijd leuk, maar ik liet het leven ook niet altijd veel andere keuze.
Gaandeweg ben ik een beetje beter geworden in het vermijden van de steen door de ruit te krijgen (alhoewel ik me nog steeds laat vangen). Dat kan door de bereidheid mijn observatiepunt te verschuiven. En om dat te doen gebruik ik 4 vaardigheden die bij de Tolteken al bekend waren.
op jacht naar je patronen die je vasthouden
Geen facebook. Geen Delhaizes of Carrefour. Het leven bestond uit kijken naar de sterren, praten tegen elkaar en zorgen voor je eigen eten. Jagen was hen dus niet vreemd. Het nam een belangrijk onderdeel van het alledaagse leven. Jagen was een vak, een kunst, een noodzaak, een spirituele aangelegenheid.
Logisch dat de Tolteken dan ook daar de mosterd haalden om 4 regels op te stellen om op jacht te gaan in jezelf naar patronen die je vasthouden en belemmeren. Ik stel deze 4 regels dan ook graag wat verder voor, omdat ze mij alvast helpen om te vermijden dat het leven stenen door mijn ramen moet gooien.
(1) ZACHTHEID (Sweetness)
Zachtheid is misschien wel de meest bevreemdende regel die je je bij de jacht kan voorstellen. En toch is hij cruciaal. Als je boos en vol emotie op jacht gaat (je bent boos op alle konijnen), is de kans groot dat je de konijnen zal wegjagen, dat ze zich niet zullen laten zien. Vele traditionele culturen bedankten hun prooi vooraleer ze op jacht gingen of vooraleer ze hen doodden. Dankbaarheid en zachtheid zijn basisvoorwaarden om op jacht te vertrekken.
Hetzelfde gaat dus ook op voor je eigen patronen. Zachtheid voor jezelf, zachtheid voor de patronen, strategieën en dynamieken die je je eigen maakte (en die je nu belemmeren) is cruciaal om ze te kunnen benaderen. Op jacht gaat naar je eigen patronen wil zeggen dat je aanwezig bent bij jezelf. Jezelf veroordelen haalt je weg uit die aanwezigheid en zorgt ervoor dat je geen scherpe blik naar binnen kan richten (waar die konijnen trouwens zitten).
(2) sluwheid (Cunning)
Dat lijkt er al meer op. Sluwheid, dat kan je nog aan jacht relateren. Sluwheid wil zeggen dat je alert bent, slim bent. Je bent in staat in staat sporen op te merken die je prooi achterlaat.
Aan de hand van die sporen weet je waar de konijnen zich verzamelen of althans waar de kans het grootste is dat je konijnen gaat kunnen vangen (je bent voor jezelf in staat om situaties te herkennen waarin je patronen waarschijnlijk naar boven zullen komen). In de konijnenmetafoor gaat het over voetsporen, gebroken takken en uitwerpselen, in onze eigen binnenwereld gaat het over 'felt sense'.
Felt sense gaat over het fijn aanvoelen van je lichamelijke gewaarwordingen*. Welke sensaties voel je in je binnenwereld? Verhoogt je hartslag? Krimpt je maag in elkaar? Worden je benen zwaar? Kruipen je schouders omhoog? Welke signalen kan je herkennen? Welk spoor kan je volgen om te zien welk patroon er in het struikgewas zit? Waar en wanneer voel je deze felt sense het meeste de kop opsteken?
* Soms kunnen de sporen ook belemmerende gedachten zijn, belemmerende gedachten gaan meestal samen met lichamelijke sensaties, maar voor sommige mensen is het makkelijker om de gedachten op te sporen dan de lichamelijke gewaarwordingen.
(3) geduld (patience)
Vervelend. Of dat vind ik toch. Als je dan die prooi in het vizier hebt, wil je er zo snel mogelijk op af. Maar voor iedereen die al eens in zijn kinderjaren een konijn, een kip of welk ander dier probeerde te vangen... je weet dat dat niet lukt als je er als een dolle achteraan holt. Je hebt geduld nodig.
Geduld zorgt ervoor dat het patroon zich laat observeren. Je geeft jezelf de tijd om ernaar te kijken, met een alerte en bewuste blik. Je bestudeert het grondig, want dan leer je zijn zwakke plek kennen. Die plek waar je kan toeslaan. De plek waar je het gedrag kan onderbreken op de meest effectieve manier.
Geduld wil ook zeggen dat je jezelf toestaat om een konijn te laten lopen. Jezelf toe te staan om iets zijn beloop te laten gaan met alle bewustzijn van het feit dat het een patroon is. Je verzamelt informatie, het konijn komt heus wel terug.
(4) Meedogenloosheid (Ruthlessness)
Zoals altijd zit het venijn uiteraard in de staart. Meedogenloosheid... de vaardigheid om plots en doortastend toe te slaan. De jacht heeft namelijk een doel. Het doden van de prooi. Het elimineren en doorbreken van je belemmerende patroon.
Heel concreet wil dit zeggen dat je op het juiste moment, ander gedrag inzet. Je doet het tegenovergestelde van wat je normaal doet. Het moet zelfs nog niet compleet juist zijn, als je maar iets anders doet. Verstijf je vlak voor een presentatie moet geven? Loop dan gewoon heel hard ter plekke of doe een gek dansje. Doe iets anders dan je lichaam en gedachten de kans te geven van in het oude patroon te vallen. Voel wanneer je moet toeslaan om het patroon te doorbreken en twijfel niet.
Maak het stuk dat je anders doet ook niet te groot. Daar zit namelijk de valkuil. Daar schuilt de angst. De eerste 3 stappen gaan over observatie, het leren werken met je felt sense, en zachtheid leren voelen naar jezelf. Maar de laatste stap, daar wordt het heel spannend.
Maak. Het. Niet. Te. Groot.
Daarom zijn de eerste 3 stappen ook zo belangrijk. Hoe vroeger je de felt sense kan traceren in je lichaam, hoe eerder je kan ingrijpen op een subtiele manier die het patroon door elkaar schudt.
Heb je het lastig met stap 4? Dat is normaal. Heb je het gevoel dat je op geen enkele manier in stap 4 iets kan veranderen? Ga dan dieper te werk in de eerste 3 stappen. Daar zit de sleutel om stap 4 iets comfortabeler te maken.
Je zal merken dat je geslaagd bent in je opzet als je energie in je lichaam voelt bewegen en stromen net nadat je het patroon veranderde.
Disclaimer
Er zijn geen dieren gewond geraakt tijdens het schrijven van deze tekst. Al zijn de konijnen erachter gekomen dat ze voorzichtiger moeten zijn. Dat maakt de jacht alleen maar spannender voor mij...
Comments